حضور محمد بهرامی در انتخابات ؛ وداع برای همیشه یا پیروزی بزرگ ؟

مطلبی که میخوانید از سری یادداشتهای مخاطبین صبح دنا است، شما هم میتوانید با ارسال مطلب تمامی یا بخشی از آن را نقدکنید.

حضور محمد بهرامی در انتخابات ؛ وداع برای همیشه یا پیروزی بزرگ ؟

🖊️ سیروس پرآور

پیروزی قلم بر شمشیرهای افراط

عده ای بر این باورند محمد بهرامی چون سه بار در انتخابات حداکثر آرا را بدست نیاوردند ، در این دور نیز نخواهد آورد چون حامیان او ناامید شده اند و حمایت چندانی نمیکنند . آیا اینگونه است ؟ آیا دور چهارم برای برای محمد بهرامی منجر به وداع همیشگی از جریان انتخابات خواهد شد یا یک پیروزی بزرگ و شبیه حماسه را برای او به دنبال خواهد داشت ؟

برای رسیدن به پاسخ ابتدا بیاییم ادوار قبل و اثراتش را بر جریان راه روشن فردا با شعار *علمی* و *عملگرایی* بررسی کنیم ؛

نا‌امیدی نشانه ها دارد،آمار آرای محمد بهرامی در سه دور قبل افزایشی بوده است یا کاهشی ؟

جناب بهرامی در سه دور قبل *آرای افزایشی* داشته است ( دور اول حدود ۲۴ هزار رای ، دور دوم ۳۵ هزار رای و دور سوم حدود ۴۲ هزار رای )

آیا این آمار نا‌امیدی را نشان می دهد ؟ 

جریان راه روشن فردا یک جریان فکری است که بر اساس عملکرد و علم و تخصص کاندیدش شکل گرفته و یک جریان عُقلایی است . آنجا که انتخابی در زندگی بر اساس تعقل و استدلال شکل گرفته باشد (ن بر اساس هیجان و منافع) لذا برگشت و تغییر موضع به ندرت اتفاق می افتد .

جناب بهرامی دور قبل در *فینال انتخابات* بودند . هیچ آیتمی به مانند این نمی تواند برای دور بعدش نهال امید در دل حامیان بکارد . تاریخ انتخابات نشان می دهد کاندیدایی که دوم شده است برای دور بعدش در دل رقبا ترس می اندازد چرا که شانس قبولی وی را بسیار بالا می دانند .

بطور کلی این چه منطق دم دستی و سطح پایینی است که اگر فردی در سه آزمون قبول نشود در دور چهارم نیز قبول نمی شود ؟!! به لحاظ *علم احتمال* این استدلال رد می شود . قطعا در بحث انتخابات های مختلف در کشور و همین استان و منطقه می توان مثالهایی در رد این ادعا آورد ؛ جناب انصاری نماینده ممسنی که دور چهارم قبول شدند یا …

این استدلال مخالف قواعد آزمون هاست و مخالف حرف بزرگان دنیا و تاریخش . آیا غیر از این است که یکی از مهمترین عوامل موفقیت در هر کاری *تجربه* است ؟ آیا بزرگان نگفته اند تجربه معلم بزرگ زندگیست ؟ بی تردید راه روشن فردا و یارانش و خود جناب دکتر بهرامی از این سه دور ( که در آن حکمت هاست ) هم بیشتر محبوب مردم شده اند ( که چه سعادتی از این بالاتر ) و هم بسیار باتجربه و کاربلد .*تجربه ای که اتفاقا بزرگترین ابزار موفقیت این دور آنهاست .* کمتر کاندیدایی در دور اول انتخابات موفق بوده اند چون تجربه لازم را نداشته اند .

آیا دلیل اول نشدن محمد بهرامی در ادوار قبل بخاطر عدم شایستگی و ناکارامدی وی و جریانش بوده است؟ 

قطعا بی ایراد نبوده اند اما عوامل مهم و اصلی این اول نشدن چه بوده است ؟

*اگر عدم توان و شایستگی دکتر بهرامی مهمترین عوامل اول نشدنش در ادوار قبل بوده است حامیانش حق دارند دلسرد شوند اما آنان می دانند که چه عواملی بوده است ؛ شانس انتخاباتی ، قوم گرایی و عدم حضور بخش قابل توجهی از مردم در پای صندوق رای که اکثر در صورت مشارکت رایشان بهرامی بود ، تعدد حضور کاندیدا در علیا

همانطور که ملاحظه کردیم و بنا به دلایل گفته شده ، حامیان محمد بهرامی ن تنها در این دور نا‌امید نشده اند بلکه شور و انگیزه آنها نشان از یک *پیروزی بزرگ* و چیزی شبیه *حماسه‌ی انتخاباتی* می دهد . اصولا حماسه ها نشانه دارند و از قبل خبر می دهند .

بگذارید مثالی بزنیم ؛

حماسه ملبورن را به خاطر بیاورید . مسابقه ماندگار استرالیا و ایران در خاک استرالیا و آن ماموریت غیر ممکن . اگر برگردیم و آن مسابقه را از مسابقه رفت و اتفاقات حین بازی مرور کنیم مشاهده می کنیم نشانه هایی از خلق یک حماسه وجود داشته است و اگر تمرکز و دقت میکردیم می توانستیم آن نشانه ها را ببینیم و خلق حماسه را پیشبینی کنیم ؛ مسابقه رفت که در خاک ایران یک – یک شد و زمینه نا‌امیدی خیلی ها در داخل و غرور استرالیایی ها را در پی داشت ؛ *نا‌امیدی خودی ها* و *غرور طرف مقابل* ( تمسخر ایرانی ها توسط خبرنگاران استرالیایی قبل از بازی رفت و کوچک شمردن ایران و ایرانی – مصاحبه مغرورانه تری ونبلز مربی استرالیا – آن جیمی جامپ معروف که گویی به سیرک آمده بود – موقعیت های خطرناک و دو گل استرالیا و خاطر خوش استرالیایی ها به برد ) ؛ دو آیتمی که از ملزومات شکل گیری یک حماسه هستند .

پیروزی های بزرگ (حماسه ها ) برای خلق شدن احتیاج به قهرمان دارند . در آن مسابقه ماندگار ایران ، قهرمانی بنام احمدرضا عابدزاده در قله فوتبال خودش ایستاد و با آن روحیه و حرکات کم نظیرش چه خوش در قامت قهرمان نقشش را ایفا کرد .

از دیگر نشانه های حماسه چیزی بنام و شبیه *شانس* است . شانسی که قطعا در مسابقات و مبارزات قبل بنا به قواعد و حکمت روزگار سمتِ رقبا بوده است و درست در روز *پیروزی بزرگ* سر و کله اش پیدا می شود ؛ در آن مسابقه معروف ، ساندرپل مجارستانی که بهترین داور جهان بود به همراه کمک های خود آن آفساید واضح را در گل اول ایران ندیدند . اشتباهی که در بزرگی آن حماسه گویا گم شد و این خود از نشانه هاست .

برای خلق حماسه گویا همه عوامل حماسه ساز در اوج کاری خود هستند ؛ از بازیکنان که بهترین بازی خود را به نمایش گذاشتند تا یک مربی گمنام که ان حرف ساده و آن تزریق روحیه‌اش در بین دو نیمه ، ماندگار شد تا جواد خیابانی که با همه اشکالاتش با آن گزارشِ گل خداد ، لحظه‌ی جاودانه ای را در تاریخ گزارش ایران ثبت کرد .

آری پیروزی های بزرگ نشانه دارند . رقبای محمد بهرامی با ترسی بزرگ مدام سه دور شکست بهرامی را پررنگ میکنند در حالیکه نمی دانند همین عامل بزرگترین ابزار پیروزی بزرگ محمد بهرامی ست . بهرامی برای عابدزاده شدن چیزی کم ندارد . *شخصیتی محبوب و نجیب با علمکردی کم نظیر که نشانه های بزرگی و بلند نظری او در آثار و اقداماتش هویداست* ( برند پایتخت طبیعت ، تیم شهرداری ، تندیس آریوبرزن ، بهترین شهردار وقت در کشور )

شکست های سه دور قبل همان تاریکی انتهای شب است که در انتظار طلوع خورشید بی قراری میکند .

به صورت میدانی نیز این نشانه ها و بوی پیروزی بزرگ مشاهده می شود ؛ در این دور بر خلاف ادوار قبل مردم همه جا از محمد بهرامی نام میبرند و روز به روز بر تعداد این موافقین پیروزی بزرگ بهرامی افزوده می شود . بهرامی نامی است که این روزها بیشتر از رقبا سرِ زبانهاست .

و بی شک پیروزی بزرگ در یک منطقه اتفاق بزرگی برای آن منطقه است . اتفاقی که همه از آن سود می برند .پیروزی های بزرگ با پیروزی های معمولی فرق دارند . در پیروزی های بزرگ خورشید امید بر همه می تابد و این جغرافیا و آن جغرافیا و آن جریان و این جریان ندارد .

آری در کوچه باد می آید و این ابتدای یک *پیروزی بزرگ است و بعد از سالهای سال و ادوار متعدد می توان بسیار امیدوار بود که بالاخره ؛

قلمِ علم بر شمشیر افراطها پیروز خواهد شد ؛ افراطهای جریانی ، حزبی — افراطهای قومیتی